’t Kaeswinkeltje van Verweij
Jan Verwey is óp twee october achtienhóngderdnegenennegentig ëbeuren vlakbij Oudewater, uit Abraham Verwey en Grietje ven Erkel. ’t Was een grooët gezin, want dee minsen kregen wel twijntig keier. Jan greuide deer óp. Too die begun te werken, dee die dat óp de boerderijen deer in de buurt as dagloëner.
In negentienhóngderdachtentwijntig gung die werken óp Oud Bussum, de modelboerderij óp de Flevolaan. Hij was daer ók in de kost. Z’n latere mins hettie óntmeut in een kerk in Bussum. Ze had een werkhuissien in ‘t spiegel Wanneer is nijt helemól pursies bekend, mar in negentienhóngdernegenentwijntig is tie mót t’r ëtrouwd. Zullie góngen woënen in een huissie van Oud Bussum. Dee stung óp de Crailoseweg, hoek lange Huizerweg. ’t Was too nog een dubbel wooënhuis en de Crailoseweg een zangdpad. Later is ‘t ’t huis van van Riesen, de bóswachter ëwurren.
Öp Oud Bussum wurden Tbc vrij ëmullëken. Daerdeur kónnen ze een goeëie prijs maken vur de mellëk. D’r wurden ók kaes ëmaakt. Mar ómdat de are boeren ók Tbc vrij begunnen te mellëken, zuk de prijs in. Daerbai was ’t ók nog krieses, dus in negentienhóngderddreeëndartig kón Jan z,n biezen pakken.(Wat Tbc vrij mellëken precies inhiudt, dat weet ik nijt, mar ik denk dat ’t mót schooën werrëken te maken had).
Ómdat ’t huissien van Oud Bussum was, mós tie daer ók metéënen uit. In ’t darp kónnen ze too een huissien an de Middenweg huren. In ’t darp kón je too die tijd zónger wooënvergunnig kómmen woënen, want aarst wazzen ze misschien wel in Bussum terecht ëkómmen. Öp de Crailoseweg binnen Bram,Willen en Greet ëbeuren en óp de Middenweg Nel.
In negentienhóngderdvijfendartig binnen ze vurhuisd naer de warandestraet nommer éën, de latere Prinses Irenestraet. An dat huis zat oëk een winkel. Tot an dee tijd zat Henk (de ouwerling) Westlangd daerin mót kruienierswaren. Dee is too naer de Hulweg vurhuisd.
In negentienhóngderdvijfendartig binnen ze vurhuisd naer de Warandestraet nommer éën, de latere Prinses Irenestraet. An dat huis zat oëk een winkel. Tot an dee tijd zat Henk (de ouwerling) Westlangd daerin mót kruienierswaren. Dee is too naer de Hulweg vurhuisd.
Jan z’n mins, Petronella de Jong, gung ’t winkeltje berappen en Jan góng venten mót de bakfiets. Mót zo’n bakfiets kón je nijt alléënig venten, mar as t’r een hooëfddag was, kón je dee oëk as gezinsbakfiets gebruiken. Schik vur tien.
Óp de Prinses Irenestraet binnen nog vier keier ëbeuren, Anneke, Aad, Lieneke en Jan. Oëk hier brak de oorlog uit. In ’t begin rómmelde alles nog wel zo’n bietjen deur, mar ’t wurde amar meuiëlëkker. Jan haalde de kaes en bótter bij z’n pallementatie in Oudewater. Later , too alles krapper wurde, kreeg hij van de Duisers vurgunning óm hóngderdvijftig kilo bótter te maggen hemmen. Wel de bedooling óm dat te vurkoëpen natuurlijk. As de minsen mar rantsoenbónnen hadden.
Nou gaet ’t vurhaal dat de kaes en bótter too dee tijd mót een vullusauto ópëhaald wurde. Dat was natuurlijk gauw bekend in ’t darp, dus as de minsen een vullusauto zaggen rijen was ’t de volgende dag hartstikke druk in ’t winkeltjen van Petronella.
In negentienhongderdvijftig kreeg Jan z,n eerste stangdplaes in ’t darp. Öp 't Ouwe Raedhuisplain. Róngd dee tijd kwam ók Bram in de zaak. In negentienhóngderzestig kregen ze ók een plakkien in Laren óp de markt. Bram gung meer en meer vur dum zelf an de gang en is in negentienhóngderdzeuventig vur dum zelf begunnen.
Jan had best goeëd ëboerd denk ik, want hij hield wel van een gokkie waegen. Too dee tijd kón je bieën óp een woëning. As je dan de hooëgste bieër wazzen, dan had je in principe dat huis. Mar dan wurde dat huis in een soort vailing ofëmijnd. De vailingmiester begun mót een hoëger bedrag dan ’t huis mós ópbrengen en vurléëgde ’t bedrag net zoë lang tot t’r iemand ‘mijn’ reup. Dee had dan ’t huis en as Jan dan goeëd ëgokt had, dan bleef daer wat geld tussen zitten.
In negentienhóngderdvijfenzestig kwan klaine Jantje oëk in de zaak bij z.n vader.Hij was too net zestien. Een tijdjen later hemmen ze d’r een V.O.F van ëmaakt en kon de inmiddels al wat groëtere Jan een ‘ beperkte handlichting’ krijgen, wat inhield dat je nijt in militairedienst hoofden omdat je onmisbaar wazzen in de zaak.
En aindelijk, nae vijfentwijntig jaren óp de wachtlijst te hemmen ëstaen, kregen ze een plakkien óp de markt in Hilversom. Dat was in negentienhóngderdzeuvenenseuventig. En in negentienhóngderdvierentachtig kregen ze oëk nog een plakkien in Edam.
In negentienhóngderdvierenseuventig trouwde Jan mót Coby Voogd. Coby nam too ’t winkeltjen over van d’r schooënmoeder. De eupeningstijen wazzen al vróm ëbrocht naer dree ochetjies in de week. Coby kwam helemól uit Rozenburg. Hoo hettie d’r ëveunden. Ze werkte óp een bank, dus ze kón makkelijk ;t winkeltje van d’r schooënmoeder overniemen, want rekeren kón ze wel. Tot an negentienhóngderdnegenennegentig is ’t winkeltjen d’r ëweest. Daernae het Coby ’t nog een paar jaar gebruikt as atelier. Bij dee bank waar ze ëwerkt had, het ze blijkbaar oëk leren verven.
In tweeduuzedtwee is ’t huis vurkocht en is alles wooënhuis ëwurren.
De hegge is in de leste jaren oëk flink ëgreuid zoëas je óp ’t eerste kiekie kannen zien. ’t Is zeker arg beheims wat of t’r nou achter dee hegge gebeurd. Mar dat geldt nijt alléënig vur dat winkeltjen, zoëas je óp de kiekies van de vurrige winkeltjies hemmen kannen zien.
De Irenestraat, vroeger Warandabergstraat geheten. Het meest linkse pand is de winkel van Verweij. Op de voorgrond loopt het rijwielpad naar zee; terwijl op de achtergrond de zendmasten van de N.D.O. staan.
Terug naar: De winkeltjies van ’t ouwe darp