’t Winkeltjen van Poeleke
Gerrit van der Poel is ëbeuren óp zeuvenentwijntig februari negentienhóngderdentwee, as kijnd van Jaap van der Poel en Maria (Miet) Schipper. Hij is ópëgreuid an de Taanderstraet en Keucheuniusstraet. Nae z,n schooëltijd gong hij werken in ’t gat van Klingedorenbos. Dat was een zangdofgraving teugenover de Gooise Boer, naest ’t Blindeninstituut Bartlomeus. ’t Zangd wat daer ofëgreuven wurde, was vur de wóningbouw van Amsterdam. Gerrit was daer bezig mót ’t óngerhouwen en starten van de machines dee nódig wazzen óm ’t gróngdwater weg te pómpen. Hij trouwde in negentienhóngderdvierentwijntig mót Besseltje Boor.
Nijt zoë lang nae z’n trouwen kreeg tie een óngeluk óp z’n werk Hij was bezig mót ’t starten van éën van de machines too die te maken kreeg mót een vrómslag. Z.n narm wurde tot an z.n nelleboog kapot ësleugen. Óp ‘t ziekenhuis an natuurlijk, mar ’t is nooit meer helemol goeëd ëkómmen. En too kón die dat werk gien meer doeën. Hij mós wat aarst gaen zeuken, mar dat viel in de jaren twijntig oëk nijt mie. Want wéël wul d’r nou een gehandicapte hemmen. Hij het een jaar lang naer werk ëzocht. D’r was nog een klain kansie óm bij de gasfabriek as meterópnemer an ’t werruk te kómmen, mar óp ’t leste moment gong dat oëk nijt deur.
Mar hij mós toch wat. Hij kón too hóngderd golden léënen van z’n breur Izaäk. Hij kocht daervan kaes dee die in Brabangt gong verkópen. Z’n zøn Jaap, waar ik dee informatie van het, docht in de buurt van Tilburg.
Hij het goeëd ëboert denk ik, want in negentienhóngderd zeuven, of achtentwijntig, kocht tie een boerderijtjen óp de magdaléënweg hoek bótterstraet. Dat boerderijtjen is too verbouuwd. An de straet een winkeltjen mót wooënhuissien.
Daerachter een pakhuissien en daer weer achter een huissien vur oëtjen en oëta.
Gerrit z'n mins gong vur de winkel zorgen. Gerrit zelluf gong ventten mót een hongdekarre. De hongd heete Hector. Dat kiekie is ëneumen óp verzeuk van twee Engelse dames dee dat blijkbaar arg neutig veunden. “t Kiekie is later ópëstuurd naer Engeland too. Hij ventte mót bótter, kaes en aieren. Later wurde de hóngdekarre ómëruild vur een bakfiets mót moter. Hij kocht z,n bótter, los, in nijkerk en verpakte ’t zelluf. In putten kocht tie aieren óp de aiermijn. Een soort ófslag. Aieren schouwen dat dee die zelluf.
Z,n kaes kocht tie in breukelen. Of tie too al een auto had, dat weet ik nijt precies. Mar hij had nae z'n bakfiets een T-fordjen ëkocht en ómëbouwd tot een soort rijënde winkel.
In negentiennegenentwijntig is Jaap ëbeuren. In ‘t pakhuis stóng een bóx waar die of en too in zat as z'n ouwers daer bezig wazzen. As de winkelbelle gong , dan mós t’r éën naer de winkel. En as de are ouwer oëk effen weg was, dan zat tie daer alléënig naest de bóttertónne. En wat was d’r dan lekkerder vur een kijnd óm effe lekker in dee bótter te graeien en je effen lekker in te smeren. Vader en moeder wazzen daer vast nijt blij mie.
In negentienhongderdzesendartig kwam Gerrit z,n mins te overlijën. Later is tie hertrouwd mót Alie.
Too de oorlog uitbrak gong alles zoë goeëd en zoë kwaad deur. Mar ’t wurde wel ammar minder.
Öp een keer had Gerrit mót twee van z'n kammeraas een koeë ëkocht van boer Rebel uit de noord. Dee koeë hemmen ze too ëslacht, wat toeë nijt móg van de móffen. Éën van dee twee kammeraas had een ainde vlais mieëneumen vur kennissen of famielje in blarrecom. Too die dat vlais daer gong brengen is tie óngerweg anëhouwen en ópëpakt. Hij mós natuurlijk zeggen waar of dat vlais vandaan kwam en het too Gerrit z'n naam ëneumd. Dee is too ópëpakt en het dree maanden in vught vastëzeten.
Mar ’t venten mós deurgaen, aarst zou die z,n klanten welderies kannen verliezen. Een zøn van een kennis uit blarrecom gong venten en Jaap gong mie, want dee kende de wijk . Hij was too zoo,
'n twaalf, veertien jaren en was al vaker mót z'n vader mie ëweest, óngerangere naer bussum.
Ikzelf kan mijn nog vur de geest halen dat Gerrit óp vrijdagaauwud de bósschóppen kwam brengen. In z'n bookie rekerde die dan uit wat of die kreeg an centen en schreef dan vur de are week de bósschóppen weer óppe. As kijnd zat je dan vaak bij Gerrit óp schooët.
Hij kwam too die tijd mót z'n T-ford en de binnenkangt van de winkel m't van links naer reks: dochter Jannie, z'n Henk, Gerrit en Aliesoemers móchtten we welderies in z,n auto zitten as hij binnen mót de bósschóppen an de gang was. As kijnd was dat natuurlijk hartstikke gaef.
Tot half jaren zestig is de winkel d’r ëweest. D’r was nog effen sprake van dat Henk, z’n tweede zøn de winkel zou overniemen, mar dee zag toch meer in auto’s.
De winkel is too bij ’t wooënhuis ëtrukken en Gerrit mót zn mins hemmen daer nog jaren ëwooënt.
Terug naar De winkeltjies van ’t ouwe darp